Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

μονολογοι


ξεφτούν σιγά σιγά οι σκέψεις
ασπρίζουν απ`το χιόνι οι βούλες
παγώνουν στης καρδιάς τα καταγώγια
οι παιδικές μας οι χάρες …


πέφτει το χιόνι από τα μαλλιά μας
πάν` στης ψυχής μας τη σκεπή
για να παγώσει στη ζωή μας
κι ότι ωραίο να χαθεί

ότι ονειρεύτηκες να ζήσεις
πεθαίνει πριν να έρθει το πρωί
κρατα μοναχά την ελπίδα
για να μην χάσεις τη στιγμή

μα ότι αφήσεις παρακαταθήκη \
ότι ξοδέψεις απ την ψυχή σου εννοώ \
αυτό θα σε χαρακτηρίζει
και θα σε κρατάει μες τον καιρό

πολλές φόρες θα φύγει μακριά
ότι αγάπησες και πόνεσες πολύ
ψάχνει τον τρόπο για να ζήσει
ώσπου να ξαναγεννηθεί

ως κι αν θολώσει το κεφάλι
όσο κι αν κλάψει το μωρό
πάλι θα ξανα-ξημερώσει
μέσα στης γης το βουητό

(c)γιαννης λαμπρακης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου