θα μιλήσω

Δε μπορώ να μιλήσω για όνειρα

ούτε για απόρθητα κάστρα

πολεμίστρες και στρογγυλά παράθυρα

ούτε για άσπρα άλογα

χρωματιστές σημαίες

κυματίζουν δόξα

στη δίκια μου καμάρα είναι

ένα κρεβάτι που βλέπει ουρανό

πόρτες και παράθυρα δεν έχει ..ούτε φώτα

εκτός από λυχνάρι που καίει το λαδί της ζωής

ένα τραπέζι

στο ανθοδοχείο του

είναι όλα τα λιβάδια του κόσμου

στο νιπτήρα μανιάζουν

οι φουρτούνες της θάλασσας

στο τζάκι καίει την υποκρισία

και στην εξώπορτα

ξεψυχά η κάθε νύχτα

οι φωνές στην αυλή

είναι τα παιδικά μας όνειρα

έτσι αγαπημένη μου

δεν κατάφερα να σου μιλήσω για όνειρα

ούτε για κάστρα και πολεμίστρες

μονό για μια κάμαρη

δίχως πόρτες και ταβάνι

©λαμπρακης γιαννης