ορίζοντας τις κόλασης

Φύτεψα δυο χέρια στο Ήτα του ηλίου

και φύτρωσαν τα χείλια σου

σαν αρχαία τραγωδία περιμένω

- από μηχανή θεό -

να αγκαλιάσει τις ώρες

ανάμεσα σε φως και την  ζέστη

εκεί κρυβόσουν χρόνια πριν σε αγγίξω

φύτεψα δυο χείλια στο Θήτα της θάλασσας

να γεύομαι την αλμύρα

ανάμεσα σε κολόνες

λαξεμένο αιώνιο μάρμαρο

εξέλιξη της ομορφιάς

 χάδι για την ζωή

φύτεψα δυο χέρια στο Όμικρον του ορίζοντα

να μ` αγγίζει σα χάδι 

η πόρτα του παράδεισου

υπόσχεση- παιχνιδιού- παιδιών στο δρόμο

μέτρημα βιαστικό -μπερδεμένο -

για τις ώρες που μένεις μακριά

κούρσεψα το Κάπα της κόλασης

μαζεύοντας τις ώρες που γέμισαν φωτιές

ρεσάλτο πειρατικό στη γαλήνη 

λάβα καυτή λούζει τα χαρτιά

όταν οι λέξεις δε  φτάνουν

στον ήλιο την  θάλασσα 

ο ορίζοντας μιας  κόλασης
που κοντεύει να σβήσει 

(c)γιαννης λαμπρακης