Να ξερες

Να ξερες
πόσα ταξίδια έκανα
μέσα στην θάλασσα που φουρτουνιάζεις
σε πόσα βράχια έγινα κομμάτια
και γυρνώ πάλι στην αλμύρα σου

να ξερες
πόσους αγρούς μύρισα
κράτησα την αναπνοή

όταν περνούσες δίπλα μου
πόσα μεθυσμένα πρωτοβρόχια
ξεδίψασαν λογής λογής λουλούδια
μίσχους ατρόμητους που ξάμωναν στον ουρανό
να δουν τον ήλιο -τον ήλιο σου

να ξερες
με πόσες πίκρες χτίστηκε η κάμαρα
που συγύριζε όνειρα στο σκοτάδι
γκρέμιζε τον ύπνο
για να γεμίσει αστέρια ο ουρανός

να ξερες
ότι μιλώντας μαζί σου
είχα αέρα για να ανασάνω και σύννεφα για να χαθώ
ένα ήλιο να με ζεστάνει
παιδικά χεριά για να του βάλουν ακτίνες
και την σκιά σου για να κρυφτώ



(C )γιαννης λαμπρακης