Nουφαρα

Οι χειμώνες και τα φθινόπωρα
Παρηγορούμαι γιατί πέρασαν γρήγορα
Χάθηκαν σαν σύννεφα
Και πήραν τις βροχές και τις φουρτούνες τους.

Χαραμίστηκαν όμορφα χρόνια
πήραν σκέψεις κοφτερές μακριά

Ακόμα και δύναμή μου ξεγυμνώθηκε
Αλλά έμαθα
ότι σωστά είναι όλα
Αν παλεύεις γι αυτά
όταν στάζει ιδρώτας επάνω τους
και η αγκαλιά της ερωμένης σου θέλει ιδρώτα
για να πάς στον παράδεισο.

Εκεί βρίσκω κουράγιο να παλέψω τώρα
Δροσίζω ώρες πολλές με κούραση
και μαθαίνω στις στιγμές που έρχονται
και φεύγουν μέσα στο κονοβόλο του σήμερα

Κράτησα ατόφιο
σαν φυλαχτό τα όνειρα και τις παιδικές τρεχάλες
ασόλιαστα όνειρα
κοντά παντελόνια
σε παγωμένα χρόνια
αβέβαιη σιγουριά
με πυραμίδες απο άμμο το καλοκαίρι
και μελανιασμένα χείλια το χειμώνα

Θα πείς
σήμερα μόνο σκόνη υπάρχει σε αξίες
η ζωή
κι ο καναπές είναι οι αλάνες και οι πέτρες μας
μπροστά σ'ενα κουτί με ζωγραφιές και ημίθεους
κονσέρβα ληγμένη
ζωή ληγμένη
χρεωμένη κι ανίκανη να στεγάσει
το λαχάνιασμά μας απο το τρεχαλητό

δυσωδία βάλτου
λιμνάζοντα νερά
ακινησία
κι όμως εκεί φυτρώνουν τα νούφαρα
ότι λένε θάνατο τα σκουλήκια.

(c) Γιαννης Λαμπρακης