Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Έρωτας




Οι φωνές αιώνων
στο ξετροχάλιασμα των αστεριών
η ανάκλαση τις θάλασσας
με ομορφοχτενίζμενα τα μαλλιά τις
κοιτούν την άβυσσο
χωρίς ερωτηματικά
πάρα μόνο με απόφαση
να συντρίψουν τις άξιες
φωτιά να κατακαίει στην ερημιά
το εφήμερο το θείο

πυρσός διώχνει τιν σκόνη του σύμπαντου
ξεπλύνει τα μάτια με υφάλμυρο νερό
ξανοίγεται στα σκαλοπάτια που κτίζει
από το χώμα στον ουρανό
πέτρα την πέτρα
όλα διαφορετικά -διάφανα -
στα φτερά τις άπτερου νίκης

ανάμεσα στα παρσεκ του χάους
μόνο σκαλοπάτι -να μην στεριώσει -
αμέθυστο με τον πρωινό ήλιο
στο πρώτο φως στεριώνει το λουλούδι
κάθε φορά διαφορετικό
και πάντα νέο αρωματίζει
-ω έρωτα -
με αστρόφωτα μάτια
τυφλώνεις
σαν άλλος όμηρος τραγουδάς
όσους σπαράζουν
στην εξομολόγηση τους το όνομα σου
σα ορίζοντας γαλανός
και μια γεύση στίφη
κρατά στον ουρανίσκο του μυαλού
τη μοναδική ατόφια γεύση της ζωής
(c)γιαννης λαμπρακης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου