Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Στα κύματα





Μέσα στη βουή
αγναντεύω την πορεία -το ποτάμι -της ζωής
όποτε τόλμησα να κοιτάξω πίσω έχασα το φως μου
οι καθρέπτες δεν είχαν καμιά άξια
κανένα είδωλο δεν αντί-στεκονταν
χωνευτήρι του χρόνου περιδίνηση χάους
ήρωες μνημεία μάρμαρα ερείπια όλα
τα έφαγε ο χρόνος και το φεγγάρι
ο ήλιος και η δροσιά της αυγής

το φως να βγαίνει από τις κορφές
να λιάζεται νωχελικά στα ακρογιάλια
απανωτά χάδια του πελαγίσιου αέρα
μοναδικός μάρτυρας υπεράσπισης

γραφτά και άγραφα τραγούδια
περιμένουν χίλια ερωτικά να τα ειπουν
χάδια να καρτερούν τα σώματα
και μέρες να νυχτώσουν
ξεσκίζοντας το υφάδι τις κόλασης

οι μάχες περιμένουν
ήρωες να τις τελειωνόσουν
γητεύω τις ώρες να δω ,μάταια
το Έβερεστ θυμίζει στήθος γυναίκας
κατακτήθηκε μα ποίος τολμά να το ανηφορίσει
ξέμηνα τυφλός μέσα στο χρόνο
περιμείνω
ήλιους και φεγγάρια αστέρια
ώρες γεμάτες ρετσίνι και πεύκο
αλμύρα και έρωτα
γεύομαι τη ζωή σταγόνες
δίψασα να περιμένω
κινώ κατά που σκοτεινιάζει και περιμένω τη νύκτα
εσένα στη νύκτα
λευκό πανί στο πέλαγος
να αγναντέψω από το σούνιο
σημάδι νίκης
αλλιώς τα κέρινα φτερά
θα βιδώσω για να ξεπεράσω τους άνεμους
δε με νοιάζει αν καώ
ούτε αν λιώσουν
θέλω μόνο το δικαίωμα στο ταξίδι
να φουρτουνιάσω τις θάλασσες
σύντροφος του Ποσειδώνα
υποτακτικός στα κοχύλια
να διαφεντέψω την ρωτά των κυμάτων
(c)γιαννης λαμπρακης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου