έμμονες

έμμονες

Τα χέρια

που κράτησαν  μαλακό πηλό

Να χαράξουν

την μορφή του έρωτα

Είναι μαλακότερα από αυτόν

κι έτσι η ομορφιά αντιγράφει

τους παλμούς της καρδιάς των 

την ιστορία

χρειάστηκε να φωτίσω

για να μην σβησει  η φωτιά που σιγοκαίει

στην  ολική παρουσία της νωθρότητας

μες τον όμορφο βάλτο που επιπλέουμε

η σιωπή

πάντα κρύβει την αλήθεια

με επιμέλεια συγκεντρώνει τις ενοχές μας

εκείνα που διαλέξαμε να μην βλέπουμε

στην ουσία που υπάρχουμε

το παρόν

είναι στο καθημερινό μούδιασμα

η ανημποριά μας να αισθανθούμε

ακόμα και τον δικό μας θάνατο

το μέλλον \

είναι και μένει όνειρο

που δεν μπορέσαμε

να διαβασουμε

έτσι ο ημερήσιος ύπνος

παρουσιάζει διαταραχέςστον νυκτερινό

-καταφεύγουμε στα χάπια-

τα παιδία

ξαναγράφουν την ιστορία κάθε μέρα

κι εμείς τους στερούμε τον αέρα να μην ανασαίνουν

ώστε οι μέρες να αναχωρούν  σαν αστικά

στη πόλη των ονείρων μας

τα σχέδια

ανεξίτηλα γραμμένα

στα παλαιοτέρα των ονείρων μας

χωρίς αναπνοή

για να μην υπάρχουν σαν εμάς …

κι εμείς χαιρόμαστε

την μηδενική ύπαρξη που λαχταρούμε

ο πηλός

είναι εδώ .χωρίς χέρια να τον φτιάξουν

μονό ο παλμός από κάποια όνειρα υπάρχει

παίρνει μορφή από τον ερώτα

εκείνων που διάλεξαν να κοιτάξουν το φως

κι αντιστέκονται στη νύχτα μας 

η εμορφία

απο ότι ζήσαμε κι αισθανθήκαμε

αναπνέει, μονό σ αυτά που χαρίσαμε

©λαμπρακης γιαννης